de grootste nachtmerrie voor een 3 jarige

werd vandaag voor hem bewaarheid.

Je kleren uitdoen,
Je tut in je mond steken,
De helft van je pyama aandoen,
Gaan plassen,
Je aan de wc stellen,
Met een hand de bril omhooghouden,
Nog iets willen zeggen
Je tut uit je mond voelen glippen,
Ze tot je grooste schrik in de pot zien duikelen,
Van die zelfde schrik spontaan beginnen plassen,
Deze keer toch wel ni recht in 't wc,
Ni kunnen stoppen met pissen,
U moeder naast u die ver een lachstuip krijgt,
U zus die absoluut wil doorspoelen,
Gij die daar nog altijd staat,
Bril in een hand,
Plasser in de andere,
en
maar blijven pissen.

met moeders niets dan last

Deze avond stond er bij ons blinde vinken en courgettestoemp op het menu. Naaraanleiding daarvan hoorde ij  de volgende conversatie tussen de zoon-nummer-1 en dochterlief.

"wa eten we?" wil de dochter weten
"iets blinds en courgettepurree" zegt de zoon-nummer-1
"courgettepuree?" vraagt dochterlief onthutst
"jah" zegt de zoon
"maar ik lust dat niet" protesteerd dochterlief al op voorhand
"jah kweeget, kemmet haar ook gezegd, da wij da niet lusten" zegt zoon-nummer-1 "maar ze wilt weeral ni luisteren hé"

....

tgaat ni lang meer duren of kmag es in den hoek gaan staan totdat de wekker gaat vermoed ik zo :/

Vrouwenlogica is onverslaanbaar

Een regelrechte hartaanval gingen ze hier krijgen, de man en de broer.
In honderdduzendstukken gingen ze stampen, slaan, smijten, kappen en andere .
Dat het niet te doen was riepen ze in koor NIET TE DOEN.
dat er niet aan te beginnen was
en nog minder mee te eindigen
dat het alleen nog goe was voor stoofhout
dat het al moeilijk genoeg was met plan, laat staan zonder
dat het helemaal niet te doen was als er ook nog eens extraplanken  bij zaten
da ze er ni meer  aan begonnen
da zet naart containerpark gingen dragen,rijden, brengen.

Da moeder zich na het bouwverlof eens 2 middagen op de grond ploft
in alle rust
en ni zinnes was om af te geven
en behoorlijk trots is op zichzelf
zomaar
eventjes
de ikea-kast verslagen

halverwege

zo goed als af

de laaste vijzen

klaar

ze zijn wél eerlijk

"mamaaaah waar zijn mijn schoenen?" roept dochterlief
"mamaaaah wais mij tut" vraagt zoon-nummer-2
"mamaaaaaaaah waar is mijn boekentas" vraagt zoon-nummer-1

sugt doe ik
"ja kweeni waar hebde ze achter gelaten?" vraag ik
"kweeni" krijg ik steevast als antwoord
"hebde goe gezocht?" vraag ik
"jaaaa ik heb OVERAL gekeken en het is NERGENS te vinden" gaan ze in overdrive

"hebde al ne keer op zijn plaats gekeken? vraag ik deze morgen aan de zoon-nummer-1
"neen want DAAR ligt da ZEKER niet" antwoordt hij

:/ little smartass

ze slaan en ze zalven

"Jij bent niet dik hoor mama" zegt dochterlief
"OOH dank je" zeg ik
"jawel jij bent wél dik" zegt zoon-nummer-1
"neen mama is niet dik" verdedigt dochterlief mij en ik zie haar met de seconde liever.
"mama IS WEL DIK" hij daarintegen...

"MAMA IS NIET DIK" burrelt ondertussen mijn superheld

"jij bent écht niet dik hoor mama" zegt ze troostend tegen mij... "alleen maar zwaar"

BENG voetjes op de grond