hoe rouw je als ouder om het kind dat niet sterft

Hoe?

Hoe rouw je als ouder om het kind dat niet sterft.

Hoe neem je afscheid van het kind dat niet weggaat en er tegelijkertijd nooit is geweest en er altijd zal zijn.

Hoe vertel ik je hoe erg ik mijn kind mis terwijl het naast me staat.

Hoe mijn hart in 100000 stukken breekt, neen niet breekt. Breken is een te zachte handeling. Versplinteren hoe mijn hart in 100000 stukken versplintert en tegelijkertijd zwelt van trots.

Hoe rouw ik als ouder om het kind dat niet sterft?

meanwhile in Holland

Dat hij 50 jaar geleden technisch gezien een vrouw heeft verkracht.

Dat hij zich daar diep over schaamt

Dat hij zich zeer kwetsbaar opstelt door dat openbaar te vertellen.

Dat hij dus zelf ook wel een slachtoffer is.

Dat hij niets verkeerds heeft gedaan.

Dat hij haar feitelijk niet gepenetreerd heeft.

Dat hij er zich alleszins niet voor ging excuseren zo 50 jaar na data.

En of nu zijn eerste verhaal de waarheid is of dat hij alleen  maar jongens-onder-elkaar de stoere wou uithangen, een vaststaand feit is dat de hele tafel het hilarisch vond.

En dáárom moet dus dat hele zooitje ter verantwoording worden geroepen. 

Want verkrachting is niet om te lachen.

Toen niet, nu niet, nooit niet.

Kafka is springlevend

Vandaag een fraai staaltje Kafkaiaanse burocratie meegemaakt. 

Zo een van het kaliber "moest het ne film zijn twas ongeloofwaardig".

Ik ben naar de personeelsdienst geroepen. 

In verband met mijn fiets aanvraag. 

Brussel laat weten dat ik wettelijk gezien de kortste fietsroute moet kiezen. 

Met uitzondering als de langere weg minder gevaarlijk is. In dat geval moet Brussel daar wel toestemming voor geven. 

Ik heb een fietsroute opgegeven van 4,4km.

Volgens via Michelin is de korsten weg echter 5 km. 

Of er een reden is waarom ik niet kies voor de "wettelijk kortste weg".

Ik heb dus vandaag een mail moeten laten opstellen waarin ik toestemming vraag  een weg te volgen die 600 meter korter is om wettelijk in orde te zijn met de bepaling dat ik de kortst mogelijke baan moet volgen

Kafka buigt nederig het hoofd richting de Belgische staat

Als krassen op een krijtbord

Stel je voor.

Je bent terug 13, of 8 of 18. De leerkracht draait zich om, zet het krijtstuk tegen het bord en een scherp gekras weerklinkt door de klas. 

Iedereen krimpt in elkaar. De leerkracht stopt onmiddellijk, lacht wat ongemakkelijk en verontschuldigd zich. over menig lichaam loopt een rilling.

Stel je nu voor dat voor een van die leerlingen elk geluid klinkt als krassen op een krijtbord. Stel je nu voor dat voor een van die leerlingen elk geluid even luid klink. ELK geluid.

De leerkracht draait zich terug naar het bord en begint te schrijven. het is de bedoeling dat iedereen meeschrijft. 9 schriften worden uitgehaald er wordt in 9 pennenzakken gerommeld er wordt op 9 pagina's geschreven, het krijt gaat over het bord, de kledij van de leerkracht beweegt terwijl ze schrijft af en toe tikt haar horloge zachtjes tegen het bord. achteraan wordt een briefje doorgegeven, terwijl het van hand tot hand gaat maken de plooien in het papier telkens een onhoorbaar geluid, een van de leerlingen is besluiteloos over welke kleur van de vierkleurenbalpen vandaag de favoriet is en laat onophoudelijk de balpen klikken. 2 meisjes fluisteren elkaar iets toe. de banken kraken onophoudelijk onder de beweging van de schrijvende polsen, een potlood rolt van tafel en klettert op de grond. de eigenaar schraapt met zijn stoel over de vloer staat recht waarbij gewrichten, spieren en kledij bewegen en  lawaai produceren dat niemand lijkt te storen, hij doet 2 passen naar de voorkant van zijn bank bukt zich raapt het potlood op en tikt daarbij met de gom zachtjes tegen de tegels en gaat terug naar zijn bank om te zitten. 10 mensen ademen tegelijkertijd maar niet synchroon. ergens in het gebouw gaat een deur open, ver weg spoelt er een wc door en in het secretariaat rinkelt de telefoon. In de klas ernaast wordt les gegeven en in de klas daarnaast ook en in die daarnaast en in alle klassen eronder in al die klassen praten leerkrachten en bewegen leerlingen. Hoewel de ramen gesloten zijn is de constante stroom aan auto's op de nabijgelegen grote baan niet onhoorbaar. een naad tussen verschillende wegdelen ligt niet zo goed en dus hoor je van elke wagen een lichte geluidsverandering als hij erover rijdt. De slager vaan de overkant van plein heeft een bel die afgaat telkens de deur opengaat. Hoe dichter het uur naar de middag kruipt hoe vaker de deur opent en sluit, opent en sluit, opent en sluit... de heipalen voor het nieuwe kantoorgebouw verderop worden met een gekmakend gebonk in de drassige grond geslagen en een school wat verder aan de overkant van die grote baan heeft al gedaan. de elektronische bel zoemt en 100de puberstemmen gonzen door elkaar door de lucht door het gesloten raam, in het oor van die leerling. de klingelklingel-bel van de lagere afdeling wordt door een enthousiaste 6de-jaars geluidt en kleine kinderen stormen uitgelaten op de speelplaats. De telefoon van de directeur rinkelt.

Al die geluiden. Heel de dag door. Door elkaar. en allemaal even luid. Onophoudelijk. 

Mevrouw, uw dochter kán wel maar wílt niet. Ze moet zich beter leren concentreren. 

Jaar in. Jaar uit.

cijfer manipulatie

Op de school van zoon-nummer-3 en de PZ is er een grote corona uitbraak. 

De school wou heel de school sluiten het CLB wilt dat niet. 

Nu zitten dus een 7 tal klassen volledig thuis en de rest moet naar school. 

Dat ook leerkrachten out zijn omdat zij hoog risico contact hadden met hun collega's maakt het er niet makkelijker op. 

Nu komt er een bijkomende oproep binnen. 

Een van de klassen die thuiszitten hun positieve testen bestaan voornamelijk uit zelf testen. En dat telt niet. Van de slag zijn die kinderen niet meer ziek, of besmettelijk. Van de slag mogen die terug naar school. Van de slag zijn er ineens 20+ kinderen minder een hoog risico en van de slag zijn plots ook de cijfers een stuk rooskleuriger. 

Wat dat het doel is van die zelftests is mij een compleet raadsel. 

Hoe met een cluster besmetting gaat indijken  als men bepaalde test niet wil meereken ook. 

Oja de kinderen van de betrokken klas krijgen zelfs geen code meer voor een officiële PCR test want officieel is er niets aan het handje. 

Het is een goeie dag want ik werd nog maar 1 keer gepest

 Vorige week donderdag  beslisten wij het middelste kind de dag nadien niet naar school te laten gaan. Het kind was na een paar weken compleet gecrashed.

In zijn klas zit nl een extreme pestkop, een terroriserend kind dat met zijn woede uitbarstingen en dwingend gedrag de hele klas verlamd, maar het ook nog eens specifiek op het middelste kind heeft voorzien en hem openlijk en stiekem uitmaakt en kleineerd voor al wat mooi en lelijk is.

Vrijdag blijft het-kind-met-een-handleiding dus thuis en neemt de mama, ik dus, contact op met school.

Dat of de pester of het-kind-met-een-handleiding van klas moet veranderen. Het-kind-met-een-handleiding dreigt er nl mee uit het raam te springen om zo te kunnen ontsnappen aan de terrorist.

Het school  belt later terug. De terrorist zal maar halve dagen meer naar school komen omdat dit duidelijk noch voor de perster noch voor de klas noch voor de school werkbaar is.

ik stel het-kind-met-een-handleiding gerust, zijn leven op school wordt weer dragelijk. Het kind is blij en heeft een rustig en rustgevend weekend.

Alleen

De ouders van de Bullie weigeren mee te werken en dus zit de terrorist nog steeds vrolijk op school en is mijn kind "blij" 

Want hij werd tot nu toe vandaag maar 1 keer uitgemaakt. Hij was nog niet geschopt, geduwd of bespuwd.

Mijn kind is gelukkig als hij tegen de middag nog maar een keer is uitgemaakt, het school laat dit weten alsof ze een grote overwinning hebben behaald de pestkop kan rustig voortdoen en zijn ouders kunnen gewoon doen waar ze zin in hebben.

Wat voor wereld is dit feitelijk

Liefste Ben Weyts, redder van de schoolgaande jeugd en nagel aan mijn doodskist.

Ik euh...

Beste Ben,

Ik mag toch Ben zeggen hé? Ik ga gewoon Ben zeggen zoals u zich de laatste weken telkens opnieuw moeit met mijn huishouden en mijn planning geeft mij denk ik wel dat recht, per slot van rekening lijkt u wel een beetje familie.

U klopt uzelf op de borst en verkondigt stralend op tv dat al de ouders zaten te wachten op dit verlossende nieuws. Laat mij u even uit uw bubbel helpen.
Ik ben nog niemand tegengekomen die staat te juichen.
Ikzelf heb deze week, voor het eerst sinds heel de coronacrisis is losgebarsten, stijf gestaan van de stress.

Niet geheel onterecht blijkt nu.

Schoolplanning voor de laatste school is binnen. oudste dochter blijft starten op het zelfde uur, de kleintjes vervroegen 5 minuten. Maar nog steeds op aparte plaatsen. Het schooleinde daarentegen is vervroegd naar 15u55 (15u15 op vrijdag) en 16uur (15u25 op vrijdag) ipv 16u10 nu.
Voor ons zowat de ergst mogelijke verschuiving want tussen 15u30 en 16u30 moet ik dus aan de andere kant van de stad zijn.
Daar gaat dus het plan om op dinsdag en vrijdag eerst naar de kaproenen te gaan en dan om 10 na 4 de kleintjes op te pikken. In plaats daarvan vallen de kleintjes pal in het midden. U kent Brugge ook (of niet whatever) maar de kans dat ik of de ene of de andere haal op een half uur tijd op dat tijdstip van de dag is zo goed als onbestaande.
Nu moet ik Russische roulette spelen, 🎼🎤háált ze het of háált ze het niet, ping🎼. Welke directie zijn woede haal ik mij ook de hals in mijn inemienemutte spelletje "welk kind zal ik vandaag eens op tijd halen.
In de regeling die tot nu toe van kracht was kwamen de kleintjes samen naar buiten via de uitgang van het jongste kind. Daar is nu geen sprake meer van.
Wel dat indien ze samen worden afgezet ze het vroegste aankomst uur en laatste vetrekuur moet aanhouden maar welke in en uitgangen ze dan moeten doen wordt niet vermeld. (Ze beginnen trouwens op het zelfde uur dus daar kan ik ook weinig uit opmaken) 
Op  de dagen dat de oudste smorgens geen les heeft kan hij mij helpen om gesplitst kinderen weg te doen maar nu ze voltijds les hebben kan dit niet meer natuurlijk, t kind heeft uiteraard af en toe zelf les. Online weliswaar.
De kaproenen hebben maar 2 dagen les en de dagen dat hij geen les had was de planning hem dan een uur of 2 bij de grote broer te laten om de tijd tussen het vertrek of terugkeer van de papa te overbruggen. Die oudste (middelbaar) heeft geen les op school meer voorlopig maar wordt vanaf 22juni wel dagelijks op school verwacht gedurende de geldende school uren. Dus kom ik in de laatste schooldagen nog maar eens tegen de muur gezet. Wie vangt het kind met een beperking op?

Aja. Als toetje. S middags thuis te eten!

Ik weet niet goed Ben maar hoeveel ballen moet ik zo in de lucht houden?

Waar sta ik nu met dat corona verlof? Kan maar moeilijk s middags 2 uur vragen en 's avonds dan nog een uur een uur en half? Mijnen baas gaat lachen.  Daarbij ik werk viervijfde niet halftijds. Maar zelfs halftijds kom ik er niet. Wat moet ik doen volgens u? Onbetaald nemen? Dat is financieel niet haalbaar. Zelfs met de verhoogde uitkering niet.
Aangezien mijn baas op elke vraag tot souplesse betreffende mijn uurrooster antwoordt met "als de dienst het toelaat", en Ben gelooft mij diene mens is al meer dan schappelijk geweest, denk ik niet dat ik nog meer van hem kan verlangen geen halftijds coronaverlof allemaal geconcentreerd in die laatste week, geen gesplitste diensten om de kroost thuis te laten eten geen ....  . Ben jong ik begin nu al om 6 uur s morgens om een beetje aan mijn uren te raken (en ik moet nog uitvogelen hoe ik het moet doen in zijn vroege werk) Ik heb de laatste tijd wel overuren opgebouwd maar absoluut niet voldoende om dit allemaal op te vangen. Mijn man werkt in Gent dus even over en weer om smiddags de kleintjes op te vangen is voor hem geen optie. 

Dus Ben, liefste Ben, Beste Ben, Benbenmijneman, deze mama staat alleszins niet te juichen.