maandag 31 december 2018

2018

2018...

Een jaar geleden begonnen op dit uur de beste wensen binnen te komen voor 2018.
2018, ik zat vol plannen, ik had ik-weet-niet-hoeveel te doen, ik ging ik-weet-niet-hoeveel doen, ik ging....

Maar 2018 begon niet sprankelend, 2018 begon even vermoeiend als 2017 eindigde. 2018 sleepte zich voort van dag naar dag. 2018 dreef op routine, klampte zich vast aan herhaling.

En toen de routine wegviel. Bleek mijn hoofd zo vol te zijn, mijn lichaam zo op te zijn, mijn energie zo leeg te zijn, dat mijn geest het niet aankon. Mijn geest kon niet vatten hoe het moest reageren op een nieuwe situatie en blokkeerde, ging in shut-down, mijn hele lichaam ging in shut-down. BLOK TOE.

En tot de dag van vandaag zegt het nog altijd foert.
Het eist nog steeds 14 tot 16 uur slaap per dag.
20 uur s avonds halen is de meeste dagen een utopie.
Een goede dag, een dag met een beetje energie, en dag dat ik effectief wat meer gedaan krijg dan mijn schoenen strikken en de kinderen naar school doen bekoop ik onmiddelijk chash. De week erna slaap ik terug 18uur per dag.

Als ik commentaar krijg dat ik het nu maar makkelijk heb he op mijn gemakske thuiszitten. Doen waar in zin in heb. Dat ik een profiteur van het systeem ben. Als de contolearts mij uitscheit voor het stront vant straat ben ik niet in staat mij te verdedigen. Want diep van binnen voel ik mij ook zo. Een gemakzuchtig profiterend stuk stront.

Als iemand zegt "amaai ge ziet er goed uit" zeg ik dank u, ligt aan de genen, wij zien er altijd goed uit.
Want het antwoord "maar ik voel mij helemaal niet goed" werd alleen maar op hoongelach onthaald.

Vandaag ga ik mezelf overtreffen. Vandaag vier ik samen met mijn kinderen oudejaar vieren.
Alternatief, dat wel.
We tellen af naar 21 uur. Dat zal mij tot de bodem leegzuigen. Maar ik doe het met plezier voor hen.

Ik blaas 2018 vaarwel en

Ik wens voor mezelf in 2019:
het herkennen van mijn grenzen.
Begrip van mijn vrienden en aanvaarding dat degene die geen begrip hebben, misschien helemaal geen vrienden zijn, hoogstens kennissen.
En een hernieuwde vriendschap met mijn lijf.
Oja en energie.
Graag. Terug. Energie.

Laat ik beginnen met aan al degene die achter mijn rug bezig zijn een welgemeende fuck you toe te wensen. Dat en een bitch van een burn-out.

Gelukkig 2019