Vorige week donderdag beslisten wij het middelste kind de dag nadien niet naar school te laten gaan. Het kind was na een paar weken compleet gecrashed.
In zijn klas zit nl een extreme pestkop, een terroriserend kind dat met zijn woede uitbarstingen en dwingend gedrag de hele klas verlamd, maar het ook nog eens specifiek op het middelste kind heeft voorzien en hem openlijk en stiekem uitmaakt en kleineerd voor al wat mooi en lelijk is.
Vrijdag blijft het-kind-met-een-handleiding dus thuis en neemt de mama, ik dus, contact op met school.
Dat of de pester of het-kind-met-een-handleiding van klas moet veranderen. Het-kind-met-een-handleiding dreigt er nl mee uit het raam te springen om zo te kunnen ontsnappen aan de terrorist.
Het school belt later terug. De terrorist zal maar halve dagen meer naar school komen omdat dit duidelijk noch voor de perster noch voor de klas noch voor de school werkbaar is.
ik stel het-kind-met-een-handleiding gerust, zijn leven op school wordt weer dragelijk. Het kind is blij en heeft een rustig en rustgevend weekend.
Alleen
De ouders van de Bullie weigeren mee te werken en dus zit de terrorist nog steeds vrolijk op school en is mijn kind "blij"
Want hij werd tot nu toe vandaag maar 1 keer uitgemaakt. Hij was nog niet geschopt, geduwd of bespuwd.
Mijn kind is gelukkig als hij tegen de middag nog maar een keer is uitgemaakt, het school laat dit weten alsof ze een grote overwinning hebben behaald de pestkop kan rustig voortdoen en zijn ouders kunnen gewoon doen waar ze zin in hebben.
Wat voor wereld is dit feitelijk
