vrijdag 28 juni 2013

weurms

We eten vandaag boterbonen. Iets wat we hier denk ik nog niet gegeten hebben denk ik.

Dochter-lief heeft als taak "tafel dekken" en komt dus gezwind de keuken in gehuppeld.

En ik proef van een boterboon om te tchekken of ze gaar zijn.

Dochter-lief pakt een stapel borden en huppelt al even gezwind de keuken weer uit.

Plots hoor ik haar stoppen ze keert weer naar de keuken en vraagt met ogen zo groot als schoteltjes: "Eten wij vanavond WEURMS???"

Culinaire Weurms

woensdag 19 juni 2013

En toen was ze er

Maandag 17 juni controle bij de gyneacoloog

"tja ziet er niet bepaald naar uit dat ze rap gaat komen"
"neen?"
"neen alles zit nog potdicht en uw dochter zit nog héél hoog"
"okidowkie en wa spreken we verder af?"
"ja gij wilt ni dat in gang gezet wordt hé"
"nop"
"wel komt dan zaterdag langs voor aan de monitor te liggen als haar hartje het nog goed doet en er geen andere complicaties op de loer liggen mag ze blijven zitten anders halen we haar"
"owkiedowkie tot zaterdag dan"

ondertussen de man

"jama tis tvijfde gaan wij nog op tijd in gent raken?"
"mabaja gij zelfs een 5de valt er ni uit" zegt zij

Dinsdag 18 juni thuis

Hoewel iedereen denkt dat ik nu echt wel aan het aftellen ben mag Little Miss M van mij gerust nog lang blijven zitten. Stiekem hoop ik op 29 juni de verjaardag van mijn opa-zaliger.
Niets wijst ook op een tegendeel, Little Miss M  moved ni ik vol mij uitstekend en ik doe nog allerlij klusjes in en rond het huis: een aantal wassen, het gras afrijden, de keukenkraan maken... De juffer haar bed eindelijk maken, en 's avonds babysit ik op mijn gemak nog op mijn metekindje.

Woensdag  19 juni

Ik slaap als een roosje
3u 49 ik word niets vermoedend wakker wel een beetje over mijn toeren omdat ik denk dat de man zich overslapen heeft. ik voel naast mij en merk dat ik hem niet heb horen opstaan.

Ik ga naar twc ga eens kijken bij de kinderen en lees nog even in een boek nog steeds wat opgejaagd omdat ik dus dacht dat de man nog sliep.
Ik moet terug ingedommelt zijn van het is 4u30 als ik terug wakker word en merk dat ik alweer naar het wc moet. Ik denk nog dat het gelukkig een warme nacht is en ik niet telkens door de kou de trap afmoet.

terug op mijn kamer kom valt mij voor het eerst op dat er weeen zijn. wel niet bepaald van het genre om over naar huis te schrijven. Het duurt zelfs een poosje eer mij opvalt dat er misschien een regelmaat in zit. Ik besluit te timen : om de 5 minuten.
Ik wil nog even afwachten per slot van rekening hebben de vorige ook wel even op zich laten wachten, moeten zowel de man (van gent) als mijn moeder (van henegouwen)  komen en is het nog geen 5en half 's morgens, trouwens stel u voor dat ik ze laat afkomen om dat 10 minuten later terug te bellen met de boodschap "vals alarm" belachelijk ni waar?
Ik bedenk mij dat mijn gsm nog beneden ligt én dat de baterij bijna af is. Ik ga naar beneden zoek de oplader en ga weer naar boven

rond kwart voor zes doet iets mij toch al bellen naar mijn moeder "kunde gij komen?" vraag ik "ja" zegt ze meer wordt er niet gezegd.
Ik bel de man maar die neemt niet op, ik geloof mijn oren niet en blijf bellen en bellen...

Tussendoor stuur ik een berichtje naar de partner van meter Cindy die wél haar gsm hoort, ik wil niet bellen omdat ik de kindjes daar niet wil wakker maken. Ik blijf de man bellen maar krijg hem niet aan de lijn.
Ik bel toch naar Jill jammer voor de kindjes maar ik begin te vermoeden dat ik als ik op de man moet wachten niet meer in Gent zal raken. ik hoop dat mijn moeder hier op tijd zal zijn en dat ik dan met Cindy al richting Gent kan vertrekken, ik zal de man wel onder de baan verder proberen te bereiken. Jill neemt ook niet op. Nu slaat toch even de paniek toe gelukkig belt zij onmiddellijk terug. "Kan Cindy afkomen" "kzal haar wakkermaken" antwoordt  ze.
Ik voel dat de weeen sterker worden maar niet sneller.
Ik bedenk ineens dat als Cindy als eerste toekomt zij niet binnen kan. dus ga ik terug naar beneden en doe de achterdeur open. Ga vreemd genoeg weer naar boven, naar de betrekkelijk veiligheid van mijn kamer en stuur een berichtje naar Jill " dat ze het zal doorgeven sms't ze.

het is 6 uur 11 (op mijn gsm dus 6u05 op mijn wekker) ik heb nu dus anderhalf uur weeën ik voel dat de zaak ernstig wordt en dat de tijd ertussen korter word.

Hoewel ik besef dat ik stil moet zijn voor de kinderen ontsnapt mij nu toch af en toe een kreun.

Ik blijf maar twijfelen of ik de zoon-nummer-3 een verdiep lager zou brengen of niet.

Ineens weet ik dat het menens wordt en dat ik naar alle waarschijnlijkheid Gent niet meer zal halen en willen of niet ik moet naar beneden ik kan alleen maar bedenken dat ik in bad moet, een warm, om de weeen te kalmeren. Ik neem de zoon-nummer-3 niet mee ik voel dat ik hem de trap niet meer af zal krijgen.

Ik zwier de warm waterkraan open en wacht op warm water. Ik kan niet meer anders dan burelen van de pijn en bedenk tussen alles door " ze gaan mij verdomme geen epuderale meer geven hé".

Ik hoor in de verte de dochter zeggen "mama ik ben bang van jou" tussen 2 kanjers van weeën door zie ik ze met zen 3tjes verstopt achter de gangkast.

Ik probeer mijn aandacht even te focussen op de 3 oudste en beveel de zoon-nummer-1 naar beneden te gaan. "dat het poortje niet open is" zegt hij "duwet maar uit de muur" zeg ik en terwijl mijn eigenlichaam weel heel mijn aandacht opeist zie ik de zoon het poortje wegduwen (en zetten) en kordaat zeggen "wij gaan NU naar beneden, neen Ninke jij gaat ook NU mee naar beneden"

Ik klop de warmwater kraan terug dicht en besef dat dit wel eens verkeerd kan aflopen, in de verte hoor ik een auto stoppen,  Cindy blijkbaar, Ik vraag mij af "waar de fuck iedereen blijft" er lijken mij al uren gepasseerd.

Het is blijkbaar 6uur 32, nog maar 17 minuten geleden deed ik de achterdeur los en ging ik naar Gent gaan. dit is heftige boel.
Benede zegt de dochter blijkbaar op het zelfde moment tegen Cindy dat "mama boven is een baby aant krijgen" .

Cindy komt de badkamer binnen en ik ben opgelucht dar er eindelijk iemand is maar kan niet meer antwoorden ik kan alleen nog maar om hulp roepen.
Cindy gaat weg om mijn GSM te halen om mijn gynae te bellen ik leg mij op de grond, zweet als een otter en het een oerinstinkt om mijn short uit te trekken.
Ergens heel ver weg hoor ik Cindy de naam van de dokter vragen vreemd genoeg kan ik nog antwoorden en zeggen dat ze de 100 moet bellen.

Blijkbaar doet ze dit want ze vraagt mij het juiste adres. Heeft ze dit maar 1 keer gevraagd en dringen alleen de belangrijke vragen nog door of heeft ze het 10talle keren moeten vragen??? ik weet het niet.

Ze komt terug en ik zeg haar dat mijn dochter er is "wel neen" zegt ze "en ni meepersen, de ambulance komt eraan"
"dat dit een nachtmerrie is" hoor ik mijzelf stamelen, meerdere keren zelfs.

"Ze is daar" zeg ik weer
"neen" zegt Cindy
maar de volgend emoment voel ik de dochter haar hoofd naar buitenkomen en de rest van haar lijfje recht in de armen van de al even verbijsterde  meter.
De allesomvattende pijn is weg maar nu ben ik wel eventjes de kluts kwijt.
"hier" zegt de meter en ze geeft mij mijn dochter "handdoeken" vraagt ze ik heb geen flauw idee waar ze het over heeft.
ineens lijkt mijn dochter ingepakt te zitten in doeken. Heeft ze ze overgenomen? van waar komen die doen? geen idee

Cindy staat op en kijkt naar buiten de ambulance komt net toe, net als de vader. "Kom vlug" hoor ik haar roepen "je dochter is juist geboren"
"geboren?" hoor ik van buiten

plots klaps staat mijn kleine badkamer vol , 4 man ambulance personeel een bleitende vader een glunderende meter, een volledig van de kaart zijnde moeder en kersverse dochter.

Het is 19 juni, 6 uur 51 's morgens

zaterdag 15 juni 2013

wij zijn geen watjes

"Baas ni uis iekeuis" zingt de zoon-nummer-2
"ja de baas is in't ziekenhuis" zeg ik "wanneer ga je naar een ziekenhuis" vraag ik hem om hem toch voor te bereiden op het feit dat ik binnenkort een dagje pipedada ben.
"iekeuis" en een daarop volgende uitleg waar geen touw aan vast te knopen valt.
"ga je naar een ziekenhuis als je ziek bent dan" vraag ik
"ja" antwoord zoon-nummer-2
"ga je naar het ziekenhuis als je pijn hebt?" wil ik weten
"JAAAA"  roept zoon-nummer-2
"en als je een been hebt gebroken?" wil ik weten
"JAAAAAAHAAAAH" zoon-nummer-2 wordt alsmaar enthousiaster
"en als mama een baby krijgt" wil ik meesurfen op zijn enthousiasme

"NEUH!" zegt hij beslist
"neeeeeen???" en ik bedenk dat hij wel een aardje naar zijn oma heeft die ook vindt dat bevallen in een moederhuis gebeurt "en waar krijgen mama's dan een baby?" wil ik dan weten

"bij piet pijaat en de mummie"

"eum?" ik ben effe uit mijn lood geslagen "krijgen mama's baby's bij piet piraat  en bij de mummie's?"

"JAAAAAAAAAAAAAH!!" daar is het enthousiasme weer

kwistet bevallen nix dannachtmerries

woensdag 12 juni 2013

smartass

De zoon-nummer-1 heeft eindelijke een nieuwe autostoel. u weet wel zo een verhoging maar wel nog met zijkanten enzo.

Het eerste euvel dat we ontdekken is dat bij het nemen van een bocht de stoel verschuift.

"WIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIW" gilt de zoon-nummer-1 van pret "precies plopsaland!!!!"

"nog es mama" roept hij

"niets van" antwoord ik " seffes vliegde uit de auto" maak ik het nog een tandje erger

"Mensen kunnen ni vliegen, wij emme zwaartekracht" wijst de zoon-nummer-1 mij terrecht

.....


Smartass

vrijdag 7 juni 2013

Muziekles

6 is hij.
En qua muziek valt er niet veel meer aan bij te schaven.

"zet eens op liedje nummer 2 mama" zegt hij
"ja want dat is een droevig liedje" zegt hij
"ja" bevestigt zijn zus
"hoort da is het monster, dat heeft een kindje opgegeten" legt hij uit
"hoor je het?" vraagt hij

"en kijk das de mama die verdrietig is" zegt hij als Sharon er aan begint

"ja" zegt zijn zus "omdat haar kindje is opgegeten"

"het monster heeft ook grote tanden" weet hij af te leiden uit de muziek
"zoals een sabeltandtijger"

even is het stil

"misschien is het wel de papa van diego" zegt hij
"ja tis de papa van diego"

"wie is diego?" wilt de moeder die niets weet, nu toch wel weten

"ewel uit haaiseetsch" zegt hij

achjanatuurlijk denk ik, dat ik daar helemaal niet aan gedacht heb

"mamaaaa" roept hij

"zet es terug op liedje nummer 2"





                                                "Enter"   Within Temmtation

maandag 3 juni 2013

JAAAAH latmar

Ik kom terug van een late shift op het werk.
Ik zie dat iedereen al slaapt en reken vlug uit dat ik zelf ook nog iets meer dan 8 uur kan slapen... zalig

Natuurlijk houd ik geen rekening met het feit dat de kinderen zeker veel vroeger gaan wakker worden dan 7 uur, waarom de nacht vergallen nog voor hij goed en wel begonnen is?

Plots voel ik weeën opkomen, u weet wel van het soort "joooohoooo ier zijn we weer en we kunnen nog meer dan dit hoor"
koud zweet breekt me uit.
Shit effe vergeten, doelbewust genegeerd dit gaat godverdomme zeer doen en ik denk "No Way José ni nog es"

en ik ben behoorlijk trots op mezelf want deze keer ben ik er vroeg bij

tis eens iets anders dan in het verloskwartier zeggen "JAAAH latmar tis zo goe als dak et gehad em kzen naar huis" en een vroedvrouw die beweert dat da nu ech écht ni meer gaat gaan.
Nu bennek ule allemaal voor
kga gewoon ni naart verloskwartier
kblijf gewoon thuis
per slot van rekening

tis zo goe als dak et gehad em