dinsdag 17 oktober 2017

#metoo

Vol staat het net ervan. #metoo.
Oh neen niets om trots op te zijn. Duizenden en duizenden vrouwen delen met de wereld dat ook zij op een bepaald moment sexueel zijn lastig gevallen.
Lastig gevallen. Niet noodzakelijkerwijs verkracht. Want sexueel lastiggevallen worden is meer dan dat.
Dat dat wel allemaal zo zal zijn maar dat we dan ook maar met namen moeten komen want anders zijn we mietjes. Of we "beweren maar wat", "beschuldigen alle mannen".
Zo grof van ons, zo ongelooflijk bitcherig dat wij zijn.
Wat willen deze mannen dan?
Effectief bij naam genoemd worden? Ja Pol, Jan en Maarten keken net te lang en net te ostentatief genoeg naar mijn borsten om mij ongemakkelijk te doen voelen.
Het volgende verhaal is, gelukkig, niet aan mij overkomen. Jammer genoeg wel aan een vrouw die mij nauw aan het hart ligt.
De vrouw stapt over straat, naar haar werk, zoals elke dag.
Een man komt van de andere kant. Bij elke stap die ze zetten komen ze dichter tot elkaar. De vrouw vermoed niets. Per slot van rekening komt zij dagelijks andere mensen tegen. Als zij elkaar kruisen legt de man zijn hand in haar kruis. De vrouw is verbijsterd, de man stapt door. #shetoo.
Die avond vertelt de vrouw thuis wat haar overkwam die dag. De man van de vrouw vibd haar een hoer, ze heeft die naar alle waarschijnlijkheid zelf uitgelokt. #shetooagain.
De BV in kwestie zou ik nu graag willen vragen wat had de vrouw moeten doen? De man zijn hand vastnemen? Hem aankijken? Vragen "zeg es suske hoe heette gij?". Of nu maar gewoon geen hashtag gebruiken want ze kan geen naam geven, en dan is dan not done blijkbaar. Of misschien helemaal niet gebeurt. #shetooagainandagain.
Of misschien moeten de 10tallen vrouwen die een 20 tal jaar geleden bij de borsten gepakt werden door lachende, mannelijke studenten die "werken voor het ministerie van volksgezondheid en aan borstkankerpreventie doen". Die namen open en bloot op facebook zetten. Als ze al namen kunnen zetten, de ministeriële medewerkers stelden zich uiteraard niet voor. Maar moet dat? Die, dronken, jongens van toen vandaag met de vinger wijzen? Of mag het genoeg zijn om op te merken dat dat toen misschien wél grensoverschrijdend gedrag was. Zou dat niet genoeg mogen zijn. Zodat de volgende generatie beseft dat het eigenlijk gewoon niet kan? Om duidelijk te maken aan de jongens van toen dat het eigenlijk niet grappig was. Zonder ze daarom vandaag te zeer met de vinger te wijzen, want daar wordt niemand beter van.
En zo kan ik nog tientallen voorbeelden geven meneer de BV. Zowel van het eerste soort, waar geen zinnig mens zich zou omdraaien en zou roepen "hoe noemde gij want anders ben ik gene #metoo". Als van het 2de soort, waar geen zinnig mens er aan zou denken om de "daders" hun leven te ruïneren.
Soms zou het gewoon genoeg mogen zijn om te zeggen "het was genoeg".
Zonder daarom een mietje te zijn.

Oja

#metoo

vrijdag 28 juli 2017

Je broer

Soms is kind zijn in een groot gezin gewoonweg verwarrend.

Ze zitten aan tafel en zingen en neurien rustig mee met "kind van de duivel"
Ja u hoort het goed. Omdat wij niet geloven dat de kinderen recht in hun ongeluk lopen door een liedjestekst laten wij dat toe. Tot nu toe zijn er nog nergens horens uitgegroeid en de kamers zijn nog niet getransformeerd tot drugsholen.

Maar bon, ze zitten dus te zingen.

Plots vraagt er iemand, "wie zingt dat"

"Je broer" antwoorden de man en in in koor

Even heerst er stilte. En dan vraagt er iemand verwart "dewelke???"

zondag 7 mei 2017

Hou van jou 💝

Als ik zeg "kiekeboe"
Zegt zij "kippesoep"
Als ik zeg "ti amo"
Zegt zij "piano"
Als ik het het heb over een "washandje"
Heeft zij het over een "aswan"
Als ik zeg "neen"
Zegt zij "ja"
En als ik boos word
Zegt zij "mama?... hou van jou"