maandag 10 oktober 2016

De schaamte voorbij

De bedelende vluchteling zit aan de ingang van de winkel.
Of de uitgang,  het is maar hoe je het bekijkt.

Ik rij de winkel uit. Hij vangt mijn blik met zijn smekende ogen. Ik draai vlug het hoofd. Doe alsof ik hem niet zie.

Familie marginal die op dat moment de winkel binnengaat ziet hem allesinds wel.
"goa gaan wèrke leegzak" hoor ik haar roepen.
"watte???" antwoordt een van de andere
"dattem moe goan wèrke de lamzak"
"jaaa" ze staan in een halve kring om hen heen en lachen hem luidop uit. Om zeker te zijn dat hij weet dat het over hem gaat wijzen ze hem aan. Om het theatrale helemaal heel te maken houdt een van hen zijn buik vast van het lachen.

Er loopt een traan langs de wang van de vreemdeling. Tot groot jollijt van zijn publiek.

Ik haast me naar mijn wagen en laad mijn boodschappen in.  Ik schaam me. Om mijn eigen gedrag, om hun gedrag. 
ik vraag mij af of ik het goed kan maken door een euro in zijn potje te werken. Of ik mijn schaamte zo zou kunnen afkopen.

Als ik terug bij de ingang kom is de bedelende vluchteling echter weg. Op zijn plaats staat een politiecombi.

De volgende winkelaars zullen allesinds niet meer geconfronteerd worden met hun eigen schaamte.

Dat werd weer netjes opgelost.