woensdag 18 september 2019

Het kind van 2 miljoen

Mensen vallen elkaar huilend in de armen, breed glimlachend worden op straat high-fives uitgedeeld. We zijn erin geslaagd! WIJ hebben Pia gered. Wij zijn echte helden, weliswaar zonder cape maar ni te min echte helden. Wij, wij samen, jij en ik en de overburen wij hebben dat kind gered.

We zijn niet meer en niet minder geweest dan een private ziekteverzekering. Daar waar de overheid faalt hebben wij als bevolking de zaak recht getrokken.

Versta mij niet verkeerd, ik gun Pia en haar ouders dit geluk. Deze kans.

Ik heb echter wél een probleem met het feit dat we zo ongewild een klassegezondheidszorg creëren.
De ouders van Pia zijn slim en sociaalvaardig genoeg om een reddingsactie op te zetten. Hun sociale netwerk is uitgebreid genoeg om de actie te doen slagen. De mama is een sympatieke verschijning die  zonder problemen door de media opgepikt wordt en de ether in gestuurd wordt.

Kinderen die de pech hebben in andere omstandigheden op te groeien, bij ouders die deze vaardigheden niet meester zijn tekenen hun eigen doodvonnis.

En daarom onthou ik mij van feestgedruis en high-fives,