In tegenstelling tot andere jaren, normale schooldagen en andere gezinnen was er hier vanochtend geen 1-septemberstress.
Om 7 uur 30 was iedereen aangekleed, gewassen en gevoeierd. Boekentassen en aanverwante zakken stonden klaar. De ene al iets meer te trappelen dan de andere.
We komen aan op school en buiten een uitgerolde rode loper wijst ook hier niets op de start van een nieuw schooljaar, geen driftig klikkende fotoapparaten, geen (of weinig) krijsende kinderen, geen snotterende moeders en geen optreden van de juffen.
De schoolbel gaat terwijl ik zoon-nummer-3 achterlaat voor zijn eerste schooldag. En bijna mis ik het Plechtige Moment waarbij dochterlief voor het eerst als lagerschoolmeid het gebouw betreed. Zoon-nummer-1 heb ik helemaal gemist, zoon-nummer-2 kan ik nog uitgebreid uitzwaaien.
en plotsklaps is de speelplaats leeg.
en niets wijst erop dat er zonet een nieuw schooljaar begon, niets behalve het traantje dat vecht in mijn ooghoek terwijl ik de school verlaat met nog slechts 1 kindje op de arm
 |
| kleine meisjes worden groot |
 |
| overlopen van enthousiasme deed ie niet |
 |
| nog eentje dat staat te springen |
 |
| zoon-nummer-3 ziet het helemaal zitten |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten