Zoon-nummer-2 heeft een kriebel in de keel.
Zoon-nummer-2 heeft nog nooit een kriebel in de keel gehad.
Zoon-nummer-2 houdt niet van lichamelijk falen en al helemaal niet van kriebels in zijn keel.
Zoon-nummer-2 hoest onophoudelijk en braakt en gilt dat er een kriebel in zijn keel zit.
De kleintjes, hulpvaardig als altijd, maken zoon-nummer-2 wegwijs in de duistere wereld van keelkriebels.
"Misschien heb je wel een kriebelkikker in je keel en kriebelt je keel daarom" Little-Miss-M
Zoon-nummer-2 gilt dat hij geen kikkers in zijn keel wilt en en probeert de kikker overtegeven en tegelijkertijd te wurgen.
Dat hij daarbij voornamelijk zijn eigen wurgt gaat aan hem voorbij.
Terwijl ik hem uitleg dat er helemaal geen kikkers in zijn lijf zitten wilt hij weten waarom zijn keel dan wel kriebelt.
"Gewoon, van een kriebel. Dat gebeurt soms en sat gaat ook weer weg"
"Of misschien ben je ziek" hulp van zoon-nummer-3
"Ja of je gaat dood" schepje meer van Little-Miss-M
"Je bent niet ziek en je gaat niet dood" moeder die een steeds harder panikerend kind-met-een-handleiding probeert te kalmeren
"Misschien zit er toch een kriebelkikker" Little-Miss-M nogmaals
"Ja want je kan toch niet kijken in je keel dus weet je dat niet" zoon-nummer-3
Ik stuur mijn 2 hulpjes-van-mijn-voeten naar boven, staar ik de wijd opengesperde mond van zoon-nummer-2 en garandeer dat er echt geen kikkers zitten.
Zoon-nummer-2 hoest nogmaals, kijkt een beetje verbaast en zegt "he mijn kriebel is weg"
Kriebel uit, rust in
Geen opmerkingen:
Een reactie posten